Alles wat u moet weten over de volatiliteit van aandelenkoersen

Volatiliteit van aandelenkoersen is een beleggingsterm die beschrijft wanneer een markt of een effect perioden van onvoorspelbare en soms abrupte prijsbewegingen doormaakt. Mensen denken vaak pas aan volatiliteit als de prijzen dalen. Maar volatiliteit kan ook verwijzen naar plotselinge prijsstijgingen. Strikt genomen is volatiliteit een maatstaf voor de spreiding rond het gemiddelde of gemiddelde rendement van een effect.

De volatiliteit kan worden gemeten met behulp van de standaardafwijking, die aangeeft hoe dicht de koers van een aandeel rond het gemiddelde of voortschrijdend gemiddelde (MA) ligt. Wanneer de prijzen strak geclusterd zijn, de standaarddeviatie is klein. Wanneer de prijzen ver uit elkaar liggen, de standaarddeviatie is groot. In dit artikel hebben we het eigenlijk over de volatiliteit van de aandelenmarkt. Laten we gaan

Wat veroorzaakt volatiliteit?

Er zijn veel factoren die de volatiliteit van activaprijzen op de markt kunnen veroorzaken. In dit artikel presenteren we slechts enkele van deze elementen. Lees tot het einde.

1. Politieke en economische factoren

Overheden spelen een belangrijke rol bij het reguleren van industrieën en kunnen een economie beïnvloeden bij het nemen van beslissingen over handelsovereenkomsten, wetgeving en beleid. Alles, van toespraken tot verkiezingen, kan reacties bij beleggers veroorzaken, die de aandelenkoersen beïnvloeden.

Ook economische data spelen een rol, want als het goed gaat met de economie, reageren beleggers doorgaans positief. Maandelijkse werkgelegenheidsrapporten, inflatiegegevens, cijfers over de consumentenbestedingen en kwartaalberekeningen van het bbp kunnen allemaal van invloed zijn op de marktprestaties. Aan de andere kant, als deze niet aan de marktverwachtingen voldoen, kunnen de markten volatieler worden.

2. Industrie- en sectorfactoren

Specifieke gebeurtenissen kunnen volatiliteit binnen een bedrijfstak of sector veroorzaken. In de oliesector is bij voorbeeld, kan een grote weersgebeurtenis in een grote olieproducerende regio ertoe leiden dat de olieprijzen stijgen. Als gevolg hiervan kunnen de aandelenkoersen van bedrijven die betrokken zijn bij de oliedistributie stijgen, waarvan men zou verwachten dat ze daarvan zullen profiteren, terwijl de prijzen van bedrijven met hoge oliekosten in hun activiteiten kunnen dalen.

Op dezelfde manier zou toegenomen overheidsregulering in een specifieke sector ervoor kunnen zorgen dat de aandelenkoersen dalen, als gevolg van toegenomen nalevings- en arbeidskosten die de toekomstige winstgroei zouden kunnen beïnvloeden.

3. Bedrijfsprestaties

Volatiliteit is niet altijd het geval marktbreed en kan zorgen een eenmanszaak. Positief nieuws, zoals een sterk winstrapport of een nieuw product dat consumenten aanspreekt, kan investeerders blij maken met het bedrijf. Als veel beleggers het willen kopen, kan deze toegenomen vraag ertoe bijdragen dat de aandelenkoers scherp stijgt.

Aan de andere kant kunnen het terugroepen van producten, een datalek of slecht managementgedrag allemaal de aandelenkoers schaden als beleggers hun aandelen verkopen. Afhankelijk van de omvang van het bedrijf kunnen deze positieve of negatieve prestaties ook impact hebben op de bredere markt.

Soorten volatiliteit

Volatiliteit is een van de factoren die beleggers op de financiële markten analyseren bij het nemen van beslissingen. Er zijn twee belangrijke benaderingen van volatiliteit, elk met hun voor- en nadelen:

Impliciete volatiliteit

De term impliciete volatiliteit beschrijft de geschatte volatiliteit van een actief en is een veelvoorkomend kenmerk van de handel in opties. De impliciete volatiliteit weerspiegelt hoe de markt waarneemt waar de volatiliteit in de toekomst zou moeten zijn, maar voorspelt niet de richting waarin de prijs van het actief zal bewegen. Normaal gesproken neemt de impliciete volatiliteit van een actief toe in een bearmarkt, omdat de meeste beleggers verwachten dat de prijs ervan in de loop van de tijd zal blijven dalen.

Het neemt af een bullmarkt omdat handelaren denken dat de prijs in de loop van de tijd zal stijgen. Dit komt door de algemene overtuiging dat bearmarkten inherent risicovoller zijn dan bullmarkten. Impliciete volatiliteit is een van de maatstaven die handelaren gebruiken om toekomstige schommelingen in de prijs van een actief te schatten op basis van verschillende voorspellende factoren.

Gerealiseerde / historische volatiliteit

Gerealiseerde volatiliteit, ook wel historische volatiliteit genoemd, is een manier om statistisch te meten hoe de rendementen van een bepaald actief of een bepaalde marktindex verspreid zijn wanneer ze over een bepaalde periode worden geanalyseerd. Normaal gesproken wordt de historische volatiliteit gemeten door de gemiddelde afwijking van een financieel instrument ten opzichte van zijn gemiddelde prijs over een bepaalde periode vast te stellen.

Standaardafwijking is doorgaans de meest gebruikelijke maatstaf voor de gerealiseerde volatiliteit, hoewel er ook andere methoden worden gebruikt om deze maatstaf te berekenen. Een riskant effect is een effect dat een hoge historische volatiliteitswaarde heeft, hoewel dit bij bepaalde soorten handel niet noodzakelijkerwijs een negatieve factor is, aangezien zowel bullish als bearish omstandigheden riskant kunnen zijn.

Vergeleken met deze twee maatstaven dient de historische (retrospectieve) volatiliteit als referentiemaatstaf. Als de twee statistieken vergelijkbare waarden laten zien, wordt een actief geacht redelijk geprijsd te zijn op basis van historische normen. Om deze reden zoeken handelaren naar afwijkingen van dit evenwicht om te bepalen of activa overgewaardeerd of ondergewaardeerd zijn.

Het standaardafwijkingsmodel voor het beoordelen van financiële volatiliteit

Standaardafwijking is een maatstaf die wordt gebruikt om statistisch de mate van spreiding of variabiliteit rond de gemiddelde prijs van een financieel actief te bepalen, waardoor het een geschikte manier is om de marktvolatiliteit te meten. Over het algemeen is spreiding het verschil tussen de gemiddelde waarde van een actief en de werkelijke waarde ervan.

Hoe hoger de spreiding of variabiliteit, hoe hoger de standaarddeviatie. Hoe kleiner de variatie, hoe lager de standaarddeviatie. Analisten gebruiken standaardafwijking vaak als een manier om het verwachte risico te meten en de betekenis van een prijsbeweging te bepalen. Bij het berekenen van de standaardafwijking van de volatiliteit moet de variantie van een reeks prijsgegevens van een onderliggend actief worden afgeleid. De standaarddeviatie is de wortel van de variantie.

Ter illustratie beschouwen we de prijs van een onderliggende waarde die gelijkmatig is gestegen 1 $ tot 10 $ in 10 handelsperioden. De standaardafwijking wordt in de volgende stappen afgeleid:

• Bereken het gemiddelde van de 10 handelsdagen. Dit doet u door de prijzen ($ 1, $ 2... tot $ 10) vervolgens delen door 10 (in dit geval het totale aantal prijzen). De som van 55 gedeeld door 10 zal zijn 5,5 $.
• Bepaal de afwijking van het gemiddelde in elke periode. Dit is het verschil tussen de slotkoers en het gemiddelde. Op de 7e dag wordt bijvoorbeeld de prijs van 7 € wijkt af van het gemiddelde $ 5,5 van 2,5.
• Vier de afwijking van elke periode. Alle perioden met negatieve afwijkingen worden geëlimineerd door ze te kwadrateren.
• Voeg de gekwadrateerde afwijkingen toe. Volgens ons voorbeeld is de som 82,5 €
• Deel de som door het aantal perioden, in dit geval 10. Dit zal zijn 8,25 $.
• De standaarddeviatie is de wortel van dit getal. In dit geval is de standaardafwijking gelijk 2,75 $, die de verdeling van waarden rond de gemiddelde prijs weerspiegelt, waardoor handelaren inzicht krijgen in hoe ver de activaprijs kan afwijken van het gemiddelde.

Zoals uit de bovenstaande berekening blijkt, wordt bij de standaarddeviatie als risicomaatstaf ervan uitgegaan dat de dataset een normale verdeling volgt, oftewel een zogenaamde belcurve. In een dergelijk scenario, zoals hierboven, 68% gegevens vallen binnen één standaarddeviatie; 95% zal in tweeën worden gevestigd standaarddeviaties en 99,7% gegevens vallen binnen drie standaarddeviaties.

Maar er zijn enkele beperkingen aan het gebruik van de standaarddeviatie als maatstaf voor de volatiliteit. Om te beginnen zijn prijzen of rendementen nooit uniform, en worden ze onderbroken door perioden van scherpe stijgingen in beide richtingen. Dit betekent dat de standaardafwijking zelf kan fluctueren afhankelijk van de perioden waarmee bij de berekening rekening wordt gehouden. Er is ook la bèta-methode (b) om de volatiliteit te meten of te berekenen. Bij deze methode wordt de volatiliteit van een onderliggend actief gemeten ten opzichte van andere gerelateerde activa.

Bijvoorbeeld, De volatiliteit van Apple-aandelen kan worden afgemeten aan de algehele volatiliteit van andere technologieaandelen of zelfs aan een uitgebreide referentie-aandelenindex.

Voordelen van marktvolatiliteit

Volatiliteit is niet altijd een slechte zaak. Marktcorrecties kunnen soms ook instapmomenten bieden waar beleggers hun voordeel mee kunnen doen. Als een belegger contant geld heeft en wacht om op de aandelenmarkt te beleggen, kan een marktcorrectie de mogelijkheid bieden om dat contant geld tegen een lagere prijs te beleggen. Neerwaartse marktvolatiliteit biedt beleggers die geloven dat de markten op de lange termijn goed zullen presteren, ook de mogelijkheid om extra aandelen te kopen in bedrijven die zij leuk vinden, maar tegen lagere prijzen.

Een eenvoudig voorbeeld misschien kan een investeerder kopen 5O? $0, een aandeel dat niet lang daarvoor $ 100 waard was. Door op deze manier aandelen te kopen, verlaagt u uw gemiddelde kosten per aandeel, wat de prestaties van uw portefeuille helpt verbeteren wanneer de markten uiteindelijk weer aantrekken. Het proces is hetzelfde wanneer een aandeel snel stijgt. Beleggers kunnen profiteren door te verkopen, waarvan de opbrengst kan worden geïnvesteerd in andere gebieden die betere kansen bieden.

Door de volatiliteit en de oorzaken ervan te begrijpen, kunnen beleggers potentieel profiteren van de beleggingsmogelijkheden die deze biedt om betere langetermijnrendementen te genereren.