Alles wat u moet weten over de volatiliteit van de beurskoersen 

Volatiliteit is een beleggingsterm die beschrijft wanneer een markt of effect periodes van onvoorspelbare en soms abrupte prijsbewegingen doormaakt. Mensen denken vaak pas aan volatiliteit als de prijzen dalen. Maar volatiliteit kan ook verwijzen naar plotselinge prijsstijgingen. Strikt genomen is volatiliteit een maatstaf voor de spreiding rond het gemiddelde of gemiddelde rendement van een effect.

Volatiliteit kan worden gemeten met behulp van de standaardafwijking, wat aangeeft hoe dicht de prijs van een aandeel is geclusterd rond het gemiddelde of voortschrijdend gemiddelde (MA). Wanneer de prijzen strak geclusterd zijn, de standaarddeviatie is laag. Wanneer de prijzen ver uit elkaar liggen, de standaarddeviatie is belangrijk.

In dit artikel hebben we het eigenlijk over de volatiliteit van de aandelenmarkt. Laten we gaan

Wat veroorzaakt volatiliteit?

Er zijn veel factoren die de volatiliteit van activaprijzen op de markt kunnen veroorzaken. In dit artikel presenteren we slechts enkele van deze elementen. Lees tot het einde.

1. Politieke en economische factoren

Overheden spelen een belangrijke rol bij het reguleren van industrieën en kunnen een economie beïnvloeden bij het nemen van beslissingen over handelsovereenkomsten, wetgeving en beleid. Alles, van toespraken tot verkiezingen, kan reacties veroorzaken bij beleggers, wat de aandelenkoersen beïnvloedt.

Ook economische cijfers spelen een rol, want als het goed gaat met de economie reageren beleggers eerder positief. Maandelijkse werkgelegenheidsrapporten, inflatiegegevens, cijfers over consumentenbestedingen en driemaandelijkse BBP-berekeningen kunnen allemaal van invloed zijn op de marktprestaties. Aan de andere kant, als deze niet aan de marktverwachtingen voldoen, kunnen markten volatieler worden.

2. Industrie- en sectorfactoren

Specifieke gebeurtenissen kunnen volatiliteit binnen een bedrijfstak of sector veroorzaken. In de oliesector bij voorbeeld, kan een grote weersomstandigheid in een belangrijke olieproducerende regio de olieprijs doen stijgen.

Als gevolg hiervan kunnen de aandelenkoersen van bedrijven die verband houden met oliedistributie stijgen, waarvan men zou verwachten dat ze hiervan profiteren, terwijl de prijzen van bedrijven met hoge oliekosten in hun bedrijf kunnen dalen.

Evenzo kan verhoogde overheidsregulering in een specifieke branche ertoe leiden dat aandelenkoersen dalen, als gevolg van toegenomen naleving en arbeidskosten die van invloed kunnen zijn op toekomstige winstgroei.

3. Prestaties van het bedrijf

Volatiliteit is niet altijd marktbreed en kan zorgen een eenmanszaak. Positief nieuws, zoals een sterk winstrapport of een nieuw product dat consumenten aanspreekt, kan beleggers blij maken met het bedrijf. Als veel beleggers het willen kopen, kan deze toegenomen vraag de aandelenkoers sterk doen stijgen.

Een productterugroeping, datalek of slecht managementgedrag kunnen daarentegen allemaal de aandelenkoers schaden wanneer beleggers hun aandelen verkopen. Afhankelijk van de grootte van het bedrijf kunnen deze positieve of negatieve prestaties ook een impact hebben op de bredere markt.

Soorten volatiliteit

Volatiliteit is een van de factoren die beleggers op de financiële markten analyseren bij het nemen van beslissingen. Er zijn twee belangrijke benaderingen van volatiliteit, elk met zijn voor- en nadelen:

Impliciete volatiliteit

De term impliciete volatiliteit beschrijft de geschatte volatiliteit van een activum en is een algemeen kenmerk van de handel in opties. De impliciete volatiliteit weerspiegelt hoe de markt waarneemt waar de volatiliteit in de toekomst zou moeten zijn, maar het voorspelt niet de richting waarin de prijs van het activum zal evolueren.

Doorgaans stijgt de impliciete volatiliteit van een actief in een bearmarkt, omdat de meeste beleggers verwachten dat de prijs in de loop van de tijd zal blijven dalen.

Het neemt af een bullmarkt omdat handelaren denken dat de prijs in de loop van de tijd zal stijgen. Dit komt door de algemene overtuiging dat bearmarkten inherent risicovoller zijn dan bullmarkten.

Impliciete volatiliteit is een van de statistieken die handelaren gebruiken om toekomstige prijsbewegingen van een activum te schatten op basis van verschillende voorspellende factoren.

Gerealiseerde / historische volatiliteit

Gerealiseerde volatiliteit, ook wel historische volatiliteit genoemd, is een manier om statistisch te meten hoe het rendement van een bepaald activum of een bepaalde marktindex wordt verspreid wanneer het over een bepaalde periode wordt geanalyseerd.

Normaliter wordt de historische volatiliteit gemeten door de gemiddelde afwijking van een financieel instrument ten opzichte van de gemiddelde prijs over een bepaalde periode vast te stellen.

De standaardafwijking is meestal de meest gebruikelijke maatstaf voor gerealiseerde volatiliteit, hoewel er andere methoden worden gebruikt om deze metriek te berekenen. Een risicovol effect is een effect met een hoge historische volatiliteitswaarde, hoewel dit in sommige soorten transacties niet noodzakelijkerwijs een negatieve factor is, aangezien bullish en bearish omstandigheden riskant kunnen zijn.

Tegenover deze twee maatstaven dient de historische (retrospectieve) volatiliteit als referentiemaatstaf,

Als de twee maatstaven vergelijkbare waarden laten zien, wordt een actief beschouwd als redelijk geprijsd op basis van historische normen. Om deze reden zoeken handelaren naar afwijkingen van dit saldo om te bepalen of activa overgewaardeerd of ondergewaardeerd zijn.

Het standaarddeviatiemodel voor het waarderen van financiële volatiliteit

Standaarddeviatie is een maatstaf die wordt gebruikt om statistisch het niveau van spreiding of variabiliteit rond de gemiddelde prijs van een financieel actief te bepalen, waardoor het een geschikte manier is om de marktvolatiliteit te meten. Over het algemeen is spreiding het verschil tussen de gemiddelde waarde van een actief en de werkelijke waarde.

Hoe hoger de spreiding of variabiliteit, hoe hoger de standaarddeviatie. Hoe kleiner de variatie, hoe kleiner de standaarddeviatie. Analisten gebruiken vaak standaarddeviatie als een manier om het verwachte risico te meten en de omvang van een prijsbeweging te bepalen.

Bij het berekenen van de standaarddeviatie van de volatiliteit moet de variantie van een prijsgegevensset van een onderliggende waarde worden afgeleid. De standaarddeviatie is de vierkantswortel van de variantie.

Ter illustratie nemen we de prijs van een onderliggend activum dat uniform is gestegen met 1 $ tot 10 $ in 10 handelsperiodes. De standaarddeviatie wordt in de volgende stappen afgeleid:

• Bereken het gemiddelde van de 10 handelsdagen. Dit doet u door de prijzen ($ 1, $ 2... tot $ 10) vervolgens delen door 10 (in dit geval het totale aantal prijzen). De som van 55 gedeeld door 10 zal zijn 5,5 $.
• Bepaal de afwijking van het gemiddelde in elke periode. Het is het verschil tussen de slotkoers en het gemiddelde. Bijvoorbeeld, op de 7e dag, de prijs van 7 € wijkt af van het gemiddelde $ 5,5 van 2,5.
• Kwadraat de afwijking van elke periode. Alle perioden met negatieve afwijkingen worden geëlimineerd door ze te kwadrateren.
• Voeg de gekwadrateerde afwijkingen toe. Volgens ons voorbeeld is de som 82,5 €
• Deel de som door het aantal perioden, in dit geval 10. Dit zal zijn 8,25 $.
• De standaarddeviatie is de vierkantswortel van dit getal. In dit geval is de standaarddeviatie 2,75 $, die de verdeling van waarden rond de gemiddelde prijs weergeeft, wat handelaren inzicht geeft in de mogelijke afwijking tussen de activaprijs en het gemiddelde.

Zoals de bovenstaande berekening laat zien, gaat standaarddeviatie als risicomaatstaf ervan uit dat de dataset een normale verdeling volgt, of wat bekend staat als een belcurve.

In een dergelijk scenario, zoals hierboven, 68% gegevens vallen binnen één standaarddeviatie; 95% zal in tweeën worden gevestigd standaarddeviaties en 99,7% gegevens vallen binnen drie standaarddeviaties.

Maar er zijn enkele beperkingen aan het gebruik van standaarddeviatie als maatstaf voor volatiliteit. Om te beginnen zijn prijzen of rendementen nooit uniform en worden ze onderbroken door periodes van scherpe stijgingen in beide richtingen.

Dit betekent dat de standaarddeviatie zelf kan fluctueren, afhankelijk van de perioden die bij de berekening in aanmerking worden genomen.

Er zijn er ook de bètamethode (β) om de volatiliteit te meten of te berekenen. Bij deze methode wordt de volatiliteit van een onderliggend actief gemeten ten opzichte van andere gerelateerde activa.

Bijvoorbeeld, De volatiliteit van Apple-aandelen kan worden afgemeten aan de algehele volatiliteit van andere technologieaandelen of zelfs aan een uitgebreide benchmark-aandelenindex.

Voordelen van marktvolatiliteit

Volatiliteit is niet altijd slecht. Marktcorrecties kunnen soms ook toegangspunten bieden waar beleggers van kunnen profiteren.

Als een belegger contant geld heeft en wacht om op de aandelenmarkt te beleggen, kan een marktcorrectie de mogelijkheid bieden om dat geld tegen een lagere prijs te beleggen. De neerwaartse volatiliteit van de markten biedt ook beleggers die geloven dat de markten op lange termijn goed zullen presteren de mogelijkheid om extra aandelen te kopen in bedrijven die ze leuk vinden, maar tegen lagere prijzen.

Een eenvoudig voorbeeld misschien kan een investeerder kopen voor 5O? $0, een aandeel dat kort geleden $ 100 waard was. Door op deze manier aandelen te kopen, verlaagt u uw gemiddelde kosten per aandeel, wat helpt bij het verbeteren van de prestaties van uw portefeuille wanneer de markten zich uiteindelijk herstellen.

Het proces is hetzelfde wanneer een voorraad snel stijgt. Beleggers kunnen profiteren door te verkopen, waarvan de opbrengst kan worden geïnvesteerd in andere gebieden die betere kansen bieden.

Door inzicht te krijgen in de volatiliteit en de oorzaken ervan, kunnen beleggers potentieel profiteren van de beleggingsmogelijkheden die het biedt om betere langetermijnrendementen te genereren.